سرطان پروستات: پرتودرمانی خطر ابتلا به سرطان های آینده را افزایش می دهد

یک درمان استاندارد برای سرطان پروستات موضعی – به معنای سرطان که محدود به غده پروستات است – کشتن یا کوچک کردن تومورها با اشعه است. نتایج بلندمدت برای بیشتر مردانی که با این روش درمان می شوند، عالی است. اما مانند سایر درمان های سرطان، پرتودرمانی نیز شامل میزان مشخصی از خطر است، از جمله این احتمال که ممکن است بعدا باعث شکل گیری سرطان های ثانویه در بدن شود.

سرطان های ثانویه با معیارهای خاصی تعریف می شوند:

• تفاوت آن ها با سرطانی است که بیمار در ابتدا برای آن درمان می شد.
• آن ها در ناحیه تابش شده رخ می دهند.
• آن ها قبل از شروع پرتودرمانی حضور نداشتند.
• آن ها حداقل چهار سال پس از اتمام درمان ظاهر می شوند.

شواهد تاریخی نشان می دهد که سرطان های ثانویه به ندرت رخ می دهند. اکنون، یک مطالعه بزرگ روی مردانی که با روش های فعلی پرتودهی مورد استفاده در عصر مدرن درمان شده اند، این نتیجه گیری را به روز می کند.

مطالعه داده ها و یافته ها

محققان داده های مربوط به ۱۴۳،۸۸۶ مرد را که بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ به دلیل سرطان پروستات موضعی در مراکز پزشکی امور کهنه سربازان تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی کردند. این مردان از ۶۰ تا ۷۱ سال سن داشتند و از زمینه های نژادی و قومی متنوعی برخوردار بودند. در میان آن ها، ۵۲،۸۸۶ نفر طی یک سال پس از تشخیص، با پرتودرمانی درمان شدند. ۹۱۰۰۰ مرد دیگر یا در یک بازه زمانی مشابه عمل جراحی را انتخاب کردند، یا تصمیم گرفتند سرطان های خود را تنها زمانی تحت نظر و درمان قرار دهند که آزمایش های معمول نشانه هایی از پیشرفت را نشان دهند.

پس از یک دوره پی گیری متوسط ۹ ساله، ۳ ⁇ از مردانی که تحت پرتودرمانی قرار گرفته بودند به سرطان های ثانویه مبتلا شده بودند، در حالی که ۲.۵ ⁇ از مردانی که گزینه های دیگر را انتخاب کرده بودند. چهار سرطان شایع – به ترتیب تعداد دفعات تشخیص آن ها – سرطان مثانه، لوسمی، لنفوم و سرطان مقعد بودند. خطر ابتلا به این سرطان های ثانویه با گذشت زمان به طور پیوسته افزایش می یابد و پنج تا شش سال پس از پایان درمان با اشعه به اوج خود می رسد.

دکتر الیور سارتور، متخصص سرطان شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه تولین در نیواورلئان که در این مطالعه شرکت نداشت، می گوید پتانسیل سرطان های ثانویه مساله مهمی است که مردان باید هنگام ارزیابی گزینه های درمانی با پزشکان خود در میان بگذارند.

ریسک بالا

متاسفانه پزشکان تنها توانایی محدودی در پیش بینی این موضوع دارند که کدام مردان تحت درمان با اشعه در معرض بیش ترین خطر سرطان های ثانویه قرار دارند. دکتر سارتور می گوید: “سیگار کشیدن یک خطر عمده برای سرطان مثانه است،” بنابراین مردانی که در حین پرتودرمانی سیگار می کشند، دلیل دیگری برای ترک سیگار دارند.” مردانی که دارای خطرات ارثی برای سندرم لینچ (نوعی سرطان روده بزرگ)هستند نیز با خطرات بیشتری از تشعشعات مواجه هستند. این مردان جهش های ژنی دارند که ترمیم آسیب DNA را برای سلول های آن ها سخت تر می کند.

دکتر مارک گارنیک، استاد پزشکی برادران گورمن در دانشکده پزشکی هاروارد و مرکز پزشکی بت اسرائیل داکونس، و سردبیر گزارش سالانه انتشارات سلامت هاروارد در مورد بیماری های پروستات، با اشاره به اینکه دکتر سارتور نکات عالی و قابل توجهی را مطرح می کند، موافق است که بیمارانی که پرتودرمانی را مد نظر دارند باید آگاه شوند که این درمان آن ها را در معرض خطر سرطان های ثانویه، به خصوص سرطان راست روده و مثانه قرار می دهد.

دکتر گارنیک می گوید تمایلی ندارد که پرتودرمانی را برای مردانی که سابقه بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو دارند و همچنین در معرض خطر بیشتر ابتلا به سرطان های شکمی هستند، در نظر بگیرد. او همچنین به مردان مسنی که به خاطر سرطان پروستات تحت درمان قرار گرفته اند، توصیه می کند قبل از اینکه غربالگری روتین روده بزرگ را متوقف کنند، با پزشکان خود مشورت کنند.