سرو ابرکوه به قدمت تاریخ

با نزدیک به ۴۵۰۰ سال، یکی از قدیمی ترین موجودات زنده در جهان است. این درخت سرو با گذشت چندین سال از تاریخ، در کانون ایران سربلند و استوار ماند. سرو ابرکوه موجود زنده شگفت انگیزی با ویژگی های منحصر به فرد است که باعث شهرت جهانی در بین گردشگران و گیاه شناسان شده است.

کسب اطلاعات بیشتر: پنج شهر با شب های شلوغ

ابرکوه، خانه قدیمی ترین درخت آسیا

درخت سرو یا به قول فارسی «سرو» در کنار کویرهای ایران، در شهر تاریخی ابرکوه یا ابرقو، ریشه‌های خود را گسترش داده است. سرو ابرکوه با نام این شهر قدیمی هزاران سال بر جای مانده است. سرو ابرکوه در کنار درختان پاندو ۸۰۰۰۰ ساله، بلوط جوروپا ۱۳۰۰۰ ساله و کاج بزرگ حوضه ۵۰۰۰ ساله یکی از قدیمی ترین درختان زنده در سراسر جهان و قدیمی ترین درخت در آسیا است. این شگفتی طبیعی از نوع مدیترانه ای است. این درخت با ارتفاع ۲۵ متر، عرض تنه ۱۱.۵ متر و دور شاخه ها ۱۸ متر، هر بیننده ای را شگفت زده می کند.

در وسط یک منظره بایر رشد کنید. سرو ابرکوه از قنات مجاور، کانال آب زیرزمینی برای زندگی استفاده می کند. این درخت همیشه سبز کند رشد است و در اواسط بهار گل می دهد.

حضور انکارناپذیر سرو در فرهنگ ایرانی

نقش برجسته سرو در فرهنگ ایران باستان بسیار عمیق است. سرو برای ایرانیان، درخت زندگی، نماد جاودانگی و زیبایی است. این درخت همیشه سبز در پارچه ها، کنده کاری ها و نقاشی ها دیده می شد. سنگ نگاره های تخت جمشید اهمیت سرو را در فرهنگ ایرانی از زمان هخامنشیان به خوبی نشان می دهد. فرش های ایرانی و نقاشی های مینیاتوری نیز ارزش قابل توجه این درخت همیشه سبز را نشان می دهد. بوته جگه شکل تبدیل شده سرو است که اصلی ترین نقوش تکرارپذیر ترمه، فاخرترین پارچه دستباف ایرانی است.

جدای از آن، شعر فارسی نشان دیگری از نقش بزرگ این درخت کهنسال برای ایرانیان است. این نماد زیبایی، قدرت و آزادی است. حافظ، مولانا (مولانا) و سعدی این اصطلاح را به عنوان استعاره به کار بردند تا معشوق خود را به عنوان سرو بلندی، بی عیب و نقص در شکل متقارن و لطافت توصیف کنند.

چهره زیبای تو بر قلب و روح من حک شده است

هرگز فراموشت نمی کنم ای درخت سرو من

درختان سرو نیز از عناصر ضروری باغ ایرانی هستند. آنها در اطراف باغ کاشته شدند تا منطقه را مشخص کنند. جذاب ترین نوع سرو در باغ ارم شیراز است. به خاطر شکل عالی و سر به فلک کشیده به آنها سرو ناز می گویند.

سرو ابرکوه درختی است که توسط پیامبری کاشته شده است

این درخت سرو اسرارآمیز در اساطیر ایرانی جایگاه ویژه ای دارد. مردم بر این باورند که زرتشت پیامبر این درخت خاص را کاشته است. بنابراین به درخت زرتشت نیز معروف است.

در داستانی دیگر، این درخت مربوط به یافث، پسر نوح، پیامبر است. می گویند یافث پس از آن طوفان بزرگ درخت سرو را کاشت.

با توجه به این داستان های جالب، این سرو در طلسم ابدیت است و سال ها زنده خواهد ماند. مردم به سرو ابرکوه احترام می گذارند و به شدت معتقدند که این درخت آرزوهایشان را برآورده می کند. بنابراین آنها نوارهای رنگارنگ را به شاخه های درخت می بستند و معتقد بودند که وقتی کشتی ها و روح های خوب نوار را باز کنند، آرزوهایشان برآورده می شود.

ابرکوه، شهر شگفتی ها

در کنار این جاذبه طبیعی، ابرکوه به دلیل جاذبه های شهری خود شهری جذاب است. این شهر تاریخی روزگاری روزهای پر رونقی را سپری می کرد زیرا در جاده تجاری باستانی، جاده ابریشم قرار داشت.

معماری خشتی زیبا با بادگیرهای چشم نواز در این شهر وجود دارد. یکی از معروف ترین آنها بادگیرهای خانه تاریخی آقازاده است. طراحی این جفت بادگیر شگفت انگیز اسکناس های ایرانی را زیبا کرد.

یخ‌خانه عظیم خشتی از دیگر جاذبه‌های ابرکوه است. این ساختمان مدور ۱۲ متری اختراعی درخشان برای نگهداری یخ بود. مردم از زمان قاجار، مدت ها قبل از اختراع یخچال ها برای نگهداری یخ و برف در روزهای طولانی تابستان، از این سازه استفاده می کردند.

از آنجایی که ابرکوه در منطقه کویری با هوای گرم و خشک قرار دارد، اواخر شهریور تا اسفند بهترین زمان برای سفر به این شهر و بازدید از درخت نمادین سرو و همچنین جاذبه های دیگر است.