آیا تناسب اندام می تواند با چاقی مقابله کند؟

در یک مطالعه اخیر، محققان تلاش کردند به سوال مطرح شده در عنوان این پست پاسخ دهند. قبل از پرداختن به یافته‌های این مطالعه و چگونگی تناسب آن با آنچه قبلاً در مورد این موضوع می‌دانیم، اجازه دهید چند اصطلاح کلیدی را تعریف کنیم.

منظور از تناسب اندام و چاقی چیست؟

تناسب اندام که به آن تناسب اندام قلبی عروقی یا تناسب قلبی تنفسی (CRF) نیز گفته می شود، معیاری برای سنجش عملکرد قلب، ریه ها و ماهیچه های بدن است. عملکرد عضلانی شامل معیارهای قدرت و استقامت است. به دلیل ارتباط بین ذهن و بدن، تناسب اندام نیز بر هوشیاری ذهنی و ثبات عاطفی تأثیر دارد. حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2 max)، اندازه گیری آزمایشگاهی حداکثر میزان اکسیژنی که یک فرد می تواند در طول ورزش استفاده کند، معیار بهینه CRF است. با این حال، فعالیت بدنی خود گزارش شده اغلب به عنوان نماینده ای برای VO2 max در مطالعات تحقیقاتی استفاده می شود، زیرا ارزیابی آن بسیار آسان تر و کم هزینه تر است.

چاقی، همانطور که در یک پست وبلاگ قبلی بحث کردم، می تواند به روش های مختلفی تعریف شود. شاخص توده بدنی (BMI)، محاسبه اندازه شما که قد و وزن شما را در نظر می گیرد، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، ما می دانیم که معیارهایی مانند درصد چربی بدن، دور کمر، دور کمر به باسن، نسبت و نسبت دور کمر به قد بسیار بیشتر از BMI در مورد سلامت، خطر متابولیک و خطر مرگ یک فرد به ما می گوید. با این حال، به دلیل سهولت و ارزان بودن نسبی این اندازه گیری، BMI بیشتر در مطالعات تحقیقاتی استفاده می شود.

هدف از مطالعه پژوهشی چه بود؟

با بازگشت به مطالعه اخیر منتشر شده در مجله اروپایی قلب و عروق پیشگیرانه، محققان می خواستند پارادوکس “تناسب اندام اما چاق” را بررسی کنند. همانطور که در برخی مطالعات توضیح داده شده است، تناقض تناسب اما چربی نشان می دهد که افراد چاق که فعال نیز هستند می توانند کاهش خطر بیماری قلبی عروقی را تجربه کنند که جایگزین اثر افزایش وزن آنها می شود.

برای پرداختن به این پارادوکس، محققان ما ارتباط بین دسته های مختلف BMI و سطوح فعالیت بدنی و شیوع سه عامل خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) را ارزیابی کردند: فشار خون بالا (فشار خون بالا)، کلسترول بالا و دیابت. این یک مطالعه بزرگ، مشاهده‌ای و مقطعی بود که داده‌های ۵۲۷۶۶۲ شرکت‌کننده را در یک برهه زمانی خاص، بدون هیچ دوره پیگیری جمع‌آوری کرد.

آنها از برش استاندارد BMI برای دسته بندی افراد به عنوان وزن طبیعی، اضافه وزن و چاق استفاده کردند. سطوح فعالیت بدنی به شرح زیر بود: غیر فعال (بدون انجام فعالیت بدنی متوسط ​​یا شدید). فعالیت ناکافی (کمتر از ۱۵۰ دقیقه در هفته فعالیت متوسط ​​یا کمتر از ۷۵ دقیقه در هفته فعالیت بدنی شدید)؛ و به طور منظم فعال باشد (۱۵۰ دقیقه یا بیشتر در هفته فعالیت بدنی متوسط ​​یا ۷۵ دقیقه یا بیشتر در هفته فعالیت بدنی شدید، یا ترکیبی از این دو).

نتایج مطالعه پژوهشی چه بود؟

محققان به این نتیجه رسیدند که فعالیت منظم یا ناکافی بودن در مقابل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت محافظت می کند، در مقایسه با غیر فعال بودن. این محافظت برای فشار خون بالا و دیابت وابسته به دوز بود، به این معنی که سطوح فعالیت بالاتر خطر را تا حد بیشتری کاهش می دهد.

با این حال، نه فعالیت بدنی منظم و نه کافی برای اثرات منفی وضعیت اضافه وزن یا چاقی جبران نشد. به عبارت دیگر، افراد دارای اضافه وزن یا چاقی بدون توجه به سطح فعالیت بدنی، در معرض خطر CVD بیشتری نسبت به همتایان خود با وزن طبیعی بودند.

این یافته ها به شواهد موجود اضافه می کند که فعالیت بدنی اثرات اضافه وزن یا چاقی را بر خطر CVD کاهش می دهد – اما از بین نمی برد.

این مطالعه چه معنایی دارد؟

اگرچه یافته‌های این مطالعه ممکن است برخی را به این باور برساند که تمام تلاش‌ها در جهت بهبود سلامت و طول عمر باید به سمت مدیریت وزن باشد، اما نباید مزایای غیر مرتبط با وزن ورزش را نادیده گرفت، از جمله بهبود متابولیسم انرژی، استرس اکسیداتیو، التهاب، ترمیم بافت و ایمنی

دستیابی و حفظ وزن بدن سالم برای کاهش خطر بیماری مزمن شما مهم است، بنابراین پزشک ممکن است درمان های کاهش وزن مانند تغییر رفتار و شیوه زندگی، داروها، جراحی چاقی یا ترکیبی از موارد فوق را توصیه کند. با این حال، باید به خاطر داشته باشیم که چاقی خود یک بیماری مزمن است و یک فرد مبتلا اغلب کنترل فوری بر آن ندارد.