والدین برای حمایت بهتر از کودکان ورزشکار خود چه کاری باید انجام دهند؟

والدین، مربیان و کودکان: یک عمل متعادل کننده پیچیده

آیا تا به حال فیلمی از والدین دیده‌اید که بر سر کودک هفت ساله‌شان فریاد می‌زنند، زیرا آنها مثل لیونل مسی بازی نمی‌کنند؟ این وحشتناک است و بچه ها لایق بهتری هستند.

در قسمت ۷۱ پادکست علم برای ورزش، ناتان پارنهام، مربی قدرت و تهویه و نویسنده “والدین ورزشکار”، ما را به این موضوع می پردازد که چگونه والدین باید برای فرزندان خود الگو قرار دهند، آنها را در معرض ورزش های بیشتری قرار دهند و آنها را در جایی مسئول نگه دارند. لازم است.

پادکست قطعات طلایی زیادی برای والدین و مربیان دارد، و بحث با داستانی در مورد پدر و مادری است که بیش از حد بر عملکرد نخبه ۱۲ ساله خود تمرکز کرده است. پدر واقعاً از اینکه فرزندش قدردان تمرین دوچرخه‌سواری ریکاوری که با هم انجام می‌دادند ناامید بود – نمونه‌ای فوق‌العاده از اینکه چگونه والدین می‌توانند درگیر انواع جزئیات بی‌اهمیت شوند.

همانطور که می توانید تصور کنید، کودک واقعاً به بهبودی اهمیتی نمی داد و احتمالاً فقط نیاز داشت از منظره لذت ببرد در حالی که زمان با کیفیتی را با پدرش می گذراند. من مطمئن هستم که اکثر مردم موافق هستند که این چیزها بسیار مهم تر هستند.

اهمیت تنوع برای توسعه بلندمدت ورزشی

با در نظر گرفتن این موضوع، پارنهام توضیح می دهد که چگونه مراحل اولیه ورزش باید در مورد مشارکت باشد. بدیهی است که فعالیت بدنی، از جمله ورزش سازمان یافته، برای سلامتی و رشد جسمانی کودکان بسیار مهم است. و این فقط در مورد شرکت در یک ورزش نیست – ارائه طیفی مانند تاپاس از ورزش های مختلف پایه قوی تری از سواد بدنی ایجاد می کند. و چه کسی تاپاس را دوست ندارد؟

پارنهام گفت: «اگر والدینی هستید که به این گوش می‌دهید، می‌خواهید فرزندتان طیفی از ورزش‌های مختلف را امتحان کند، و این می‌تواند از ورزش‌های توپ گرفته تا ورزش‌های استقامتی مانند شنا و سایر ورزش‌ها مانند ژیمناستیک باشد.

از قضا، والدینی که فرزندان خود را برای انجام یک ورزش تحت فشار قرار می دهند، ممکن است بیشتر از اینکه خوب باشند، بد عمل می کنند. به طور گسترده ای پذیرفته شده است که توسعه طولانی مدت ورزشی به نفع مشارکت ورزشی چندگانه است، با افزایش تعداد ورزشکاران نخبه که طیفی از ورزش ها را در سال های جوانی خود نمونه برداری می کنند.

پارنهام گفت: «موفقیت‌های بعدی یا طولانی‌مدت بسیاری از ورزشکارانی حاصل می‌شود که به ورزش‌های مختلف پرداخته‌اند و بازی کرده‌اند.

چرا والدین باید به دنبال درگیر شدن با ورزش فرزندان خود باشند

جالب توجه است، والدینی که می‌خواهند فرزندانشان از فعالیت‌های smorgasbord (تاپاس سوئدی) استفاده کنند، می‌توانند تأثیر زیادی بر محل شرکت بچه‌هایشان داشته باشند، بدون اینکه نیازی به سوق دادن آنها به سمت ورزش باشد.

اگر یکی از والدینش در یک ورزش مشارکت داشته باشد، یک کودک ۷۵ درصد بیشتر احتمال دارد که در یک ورزش شرکت کند – اگر یکی از والدین آنها نیز در باشگاه ورزشی محلی خود داوطلب شود، این ارقام به احتمال ۹۰ درصد بیشتر می شود. در فعالیت های ورزشی سازمان یافته بنابراین این رفتار الگوسازی واقعاً مهم است، “پرنهام گفت.

این شواهد روشنی را ارائه می دهد که والدین خود باید به طور فعال در این فرآیند و حتی باشگاه ورزشی مشارکت داشته باشند. خبر خوب برای همه آن پدرانی که دوست دارند اسلحه خود را در پیش بند به رخ بکشند و پاستا پس از مسابقه پخش کنند.

اما این همه مدال های مشارکت و چهره های شاد نیست. پارنهام به این نکته اشاره می‌کند که بچه‌ها باید تشویق شوند تا به تعهدات خود پایبند باشند – برای مثال، اگر در یک تیم سخت می‌بینند، والدین باید آنها را تشویق کنند تا به جای رفتن به باشگاه دیگر، بر موانع غلبه کنند. این به آنها کمک می کند تا درس های کلیدی را بیاموزند که می تواند در زندگی خارج از ورزش به کار رود.