آیا زمان کمتر تلویزیون خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش می دهد؟

صادق باشید: چقدر تلویزیون تماشا می کنید؟ یک مطالعه تخمین زده است که نیمی از بزرگسالان آمریکایی دو تا سه ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند، و برخی از آنها حتی هشت ساعت در روز را تماشا می‌کنند.

آیا زمان صرف شده در تلویزیون چیز خوبی است یا بد؟ بیایید به برخی از داده ها در رابطه با خطرات زوال شناختی و زوال عقل نگاه کنیم.

فعالیت بدنی بیشتر از نشستن به تقویت ذهن کمک می کند

اول اینکه هر چه زمان بیشتری بنشینید و تلویزیون تماشا کنید، زمان کمتری برای فعالیت بدنی در اختیار دارید. انجام فعالیت بدنی کافی خطر ابتلا به اختلالات شناختی و زوال عقل را کاهش می دهد. جای تعجب نیست که اگر زمان زیادی را صرف نشستن و انجام سایر رفتارهای بی تحرک کنید، خطر ابتلا به اختلالات شناختی و زوال عقل در شما بیشتر از افرادی است که زمان کمتری را صرف نشستن می کنند.

آیا تلویزیون واقعا برای مغز شما مضر است؟

خوب، پس بهتر است ورزش کنید تا اینکه جلوی تلویزیون بنشینید. از قبل می دانستی، درست است؟

اما اگر به طور منظم ورزش می کنید، آیا تماشای تلویزیون همچنان برای شما مضر است؟ اولین مطالعه نشان داد که بله، تلویزیون همچنان برای مغز شما مضر است در سال ۲۰۰۵ منتشر شد. پس از کنترل سال تولد، جنسیت، درآمد و تحصیلات، محققان دریافتند که هر ساعت تماشای تلویزیون اضافی در میانسالی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. ابتلا به بیماری آلزایمر ۱.۳ بار. علاوه بر این، شرکت در فعالیت های محرک فکری و فعالیت های اجتماعی خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد.

اگرچه این مطالعه کمتر از ۵۰۰ شرکت کننده داشت، اما یافته های آن هرگز رد نشد. اما آیا این نتایج زمانی که نمونه بزرگتری مورد بررسی قرار می گیرد، باقی می ماند؟

تماشای تلویزیون و زوال شناختی

در سال ۲۰۱۸، مطالعه UK Biobank شروع به دنبال کردن تقریباً ۵۰۰۰۰۰ فرد در بریتانیا کرد که در اولین بار بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ بین ۳۷ تا ۷۳ سال سن داشتند. اطلاعات جمعیت‌شناختی گزارش‌شده تا حدودی پراکنده بود: ۸۸ درصد از نمونه سفید و سفید توصیف شدند. ۱۱ درصد به عنوان سایر موارد؛ ۵۴ درصد زن بودند.

محققان عملکرد پایه شرکت‌کنندگان را در چندین آزمون شناختی مختلف، از جمله آزمون‌های سنجش، بررسی کردند

• حافظه آینده نگر (به یاد داشته باشید که در راه خانه یک کار انجام دهید)
• حافظه دیداری- فضایی (به یاد آوردن مسیری که طی کرده اید)
• هوش سیال (برای حل مسئله مهم است)
• حافظه عددی کوتاه مدت (ردیابی اعداد در ذهن شما).

پنج سال بعد، بسیاری از شرکت کنندگان تست های خاصی را تکرار کردند. بسته به آزمون، تعداد شرکت کنندگان ارزیابی شده از ۱۲۰۹۱ تا ۱۱۴۳۷۳ متغیر بود. نتایج این مطالعه واضح بود. اول، در ابتدا، زمان تماشای تلویزیون بیشتر با عملکرد شناختی بدتر در تمام تست‌های شناختی مرتبط بود.

مهمتر از همه، زمان تماشای تلویزیون نیز با کاهش عملکرد شناختی پنج سال بعد برای تمام تست‌های شناختی مرتبط بود. اگرچه این نوع مطالعه نمی تواند ثابت کند که تماشای تلویزیون باعث زوال شناختی شده است، اما نشان می دهد که چنین است.

علاوه بر این، نوع فعالیت بی تحرک انتخاب شده مهم بود. هم رانندگی و هم تلویزیون با عملکرد شناختی بدتری مرتبط بودند. اما استفاده از رایانه در واقع با عملکرد شناختی بهتر در ابتدای مطالعه و احتمال کمتر کاهش شناختی در طول مطالعه پنج ساله مرتبط بود.

تماشای تلویزیون و زوال عقل

در سال ۲۰۲۲، محققان همین نمونه بیوبانک بریتانیا را با در نظر گرفتن سؤال دیگری تجزیه و تحلیل کردند: آیا زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون در مقابل استفاده از رایانه منجر به خطرات متفاوت ابتلا به زوال عقل در طول زمان می شود؟

تجزیه و تحلیل آنها شامل ۱۴۶۶۵۱ نفر از Biobank انگلستان، ۶۰ سال و بالاتر بود. در شروع مطالعه، هیچکدام مبتلا به زوال عقل تشخیص داده نشده بودند.

در طی ۱۲ سال، به طور متوسط، ۳۵۰۷ شرکت کننده (۲.۴٪) مبتلا به زوال عقل تشخیص داده شدند. نکته مهم، پس از کنترل فعالیت بدنی شرکت کنندگان:

• زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می دهد
• زمان استفاده از رایانه خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش می دهد.

این تغییرات ریسک کم نبود. احتمال ابتلا به زوال عقل در افرادی که روزانه بیشتر از چهار ساعت تلویزیون تماشا می کردند، ۲۴ درصد بیشتر بود. افرادی که بیش از یک ساعت در روز از رایانه به صورت تعاملی (نه به صورت غیرفعال) به عنوان یک فعالیت تفریحی استفاده می کردند، ۱۵ درصد کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

مطالعاتی از این دست فقط می توانند ارتباط بین رفتارها و نتایج را نشان دهند. همیشه ممکن است که علیت برعکس عمل کند. به عبارت دیگر، ممکن است افرادی که شروع به ابتلا به زوال عقل کرده اند، بیشتر تلویزیون تماشا کنند و کمتر از کامپیوتر استفاده کنند. تنها راه برای اطمینان از این موضوع این است که به طور تصادفی افراد را به تماشای ساعات مشخصی از تلویزیون در هر روز اختصاص دهیم و در عین حال میزان ورزش را که همه انجام داده اند حفظ کنیم. بعید است که آن مطالعه اتفاق بیفتد.

نتیجه

اگر روزانه بیش از یک ساعت تلویزیون تماشا می کنید، توصیه من این است که آن را خاموش کنید و فعالیت هایی را انجام دهید که می دانیم برای مغز شما مفید است. ورزش بدنی، استفاده از کامپیوتر، انجام جدول کلمات متقاطع، رقصیدن و گوش دادن به موسیقی و شرکت در فعالیت های اجتماعی و سایر فعالیت های محرک شناختی را امتحان کنید.