آیا تاتو باعث لنفوم می شود؟

بر اساس نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو، نزدیک به یک سوم بزرگسالان در ایالات متحده تاتو دارند، که بیش از نیمی از زنان ۱۸ تا ۴۹ ساله را شامل می شود. این اعداد در طول ۲۰ سال گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته است: حدود ۲۱ درصد از بزرگسالان آمریکایی در در سال ۲۰۱۲ و ۱۶ درصد از بزرگسالان در سال ۲۰۰۳ گزارش دادند که حداقل یک خالکوبی دارند.

کسب اطلاعات بیشتر: درخشش نور بر شب کوری

اگر شما هم جزو آنها هستید، برخی از عناوین اخیر ممکن است شما را نگران کرده باشد:

مطالعه نشان می دهد که خالکوبی می تواند خطر ابتلا به لنفوم را افزایش دهد
مطالعه ادعا می کند که گرفتن خالکوبی شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان قرار می دهد
آب های جوهری: خالکوبی خطر ابتلا به لنفوم را تا بیش از ۲۰ درصد افزایش می دهد
مطالعه تکان دهنده نشان می دهد که خالکوبی ممکن است خطر ابتلا به لنفوم را تا ۲۰ درصد افزایش دهد.

از چه مطالعه ای صحبت می کنند؟ و چقدر باید نگران بود؟ بیا با هم ازش بگذریم یک چیز واضح است: این داستان خیلی بیشتر از سرفصل هاست.

چرا محققان در حال بررسی ارتباط احتمالی بین تاتو و لنفوم هستند؟

لنفوم نوعی سرطان است که در سیستم لنفاوی، شبکه ای از عروق و غدد لنفاوی که در سراسر بدن پیچ و تاب می خورد، شروع می شود. با حدود ۹۰۰۰۰ مورد تازه تشخیص داده شده در سال، لنفوم یکی از شایع ترین انواع سرطان است.

عوامل خطر برای آن عبارتند از:

بالا رفتن سن
عفونت های خاص (مانند ویروس اپشتین بار، HIV و هپاتیت C)
قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی (مانند بنزن یا احتمالاً آفت کش ها)
سابقه خانوادگی لنفوم
قرار گرفتن در معرض تشعشعات (مانند حوادث راکتور هسته ای یا پس از پرتودرمانی)
داشتن سیستم ایمنی ضعیف
برخی بیماری های ایمنی (مانند آرتریت روماتوئید، بیماری شوگرن یا بیماری سلیاک).

خالکوبی به عنوان یک عامل یا عامل خطر برای لنفوم شناخته نشده است. اما دلایل متعددی برای تعجب وجود دارد که آیا ممکن است ارتباطی وجود داشته باشد:

جوهر تزریق شده به زیر پوست برای ایجاد یک خالکوبی حاوی چندین ماده شیمیایی است که به عنوان سرطان زا (سرطان زا) طبقه بندی می شوند.
رنگدانه جوهر خالکوبی را می توان در غدد لنفاوی بزرگ شده در عرض چند هفته پس از انجام تاتو یافت.
سلول‌های ایمنی در پوست می‌توانند به مواد شیمیایی موجود در جوهر خالکوبی واکنش نشان دهند و به غدد لنفاوی مجاور بروند و واکنش ایمنی بدن را تحریک کنند.
سایر محرک های لنفوم، مانند آفت کش ها، تأثیر مشابهی بر سلول های ایمنی در غدد لنفاوی دارند.

آیا بین تاتو و لنفوم ارتباطی وجود دارد؟

هرگونه ارتباط بالقوه بین تاتو و لنفوم به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. من فقط دو مطالعه منتشر شده را پیدا کردم که این امکان را بررسی می کردند، و هیچ کدام شواهدی از پیوند قانع کننده پیدا نکردم.

مطالعه اول ۷۳۷ نفر را با شایع ترین نوع لنفوم (به نام لنفوم غیر هوچکین) با افراد مشابهی که لنفوم نداشتند مقایسه کرد. محققان هیچ تفاوت قابل توجهی در فراوانی خالکوبی بین دو گروه پیدا نکردند.

مطالعه ای که در می ۲۰۲۴ منتشر شد – مطالعه ای که باعث ایجاد سرفصل های ترسناک بالا شد – بزرگتر بود. ۱۳۹۸ فرد ۲۰ تا ۶۰ ساله مبتلا به لنفوم را با ۴۱۹۳ نفری که لنفوم نداشتند اما مشابه یکدیگر بودند مقایسه کرد. مطالعه نشان داد که

لنفوم در بین افرادی که خالکوبی کرده بودند ۲۱ درصد بیشتر بود
خطر ابتلا به لنفوم بسته به مدت زمانی که از انجام تاتو گذشته است متفاوت است:
در عرض دو سال، خطر ابتلا به لنفوم ۸۱ درصد بیشتر بود
بین سه تا ۱۰ سال، هیچ افزایش قطعی خطر لنفوم تشخیص داده نشد
۱۱ سال یا بیشتر پس از انجام تاتو، خطر لنفوم ۱۹٪ بود.
هیچ ارتباطی بین اندازه یا تعداد تاتو و خطر ابتلا به لنفوم وجود نداشت.

چه چیز دیگری باید در مورد مطالعه بدانید؟

نکته مهم، تقریباً تمام تفاوت‌ها در میزان لنفوم بین افراد با و بدون خالکوبی از نظر آماری معنی‌دار نبود. این بدان معناست که ارتباط گزارش شده بین لنفوم و خالکوبی مشکوک است – و احتمالاً به طور تصادفی مشاهده شده است. در واقع، برخی از یافته‌های دیگر علیه یک ارتباط استدلال می‌کنند، مانند عدم وجود ارتباط بین اندازه یا تعداد خالکوبی‌ها و خطر ابتلا به لنفوم.

علاوه بر این، اگر خالکوبی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به لنفوم را در فرد افزایش دهد، ممکن است انتظار داشته باشیم که نرخ لنفوم در ایالات متحده همراه با محبوبیت خالکوبی افزایش یابد. با این حال اینطور نیست.

در نهایت، مطالعه ای مانند این (به نام مطالعه انجمنی) نمی تواند ثابت کند که یک محرک بالقوه بیماری (در این مورد، خالکوبی) واقعاً باعث بیماری (لنفوم) شده است. ممکن است عوامل دیگری (به نام مخدوش کننده) وجود داشته باشد که در بین افرادی که خالکوبی می کنند شایع تر است و این عوامل ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به لنفوم شوند.