آیین پهلوانی و زورخانه ای

آیا تا به حال به منشا بدنسازی و تناسب اندام فکر کرده اید؟ خوب، پاسخ در مقاله است. بر اساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه ورزش آلمان در کلن، ورزش و آیین پهلوانی قدیمی‌ترین ورزش بدنسازی در تاریخ است. سپس این تحقیق در ویرایش ویژه ورزشی Brockhaus Encyclopaedia منتشر شد. می‌دانید که وقتی تحقیق انجام می‌شود، به‌ویژه توسط یک طرف خارجی و بی‌طرف، نتایج از نظر علمی ثابت شده و بسیار قابل اعتماد هستند. این ورزش که از ورزش های باستانی ایرانی است در سال ۲۰۱۰ به فهرست میراث غیرمادی یونسکو اضافه شد.

کسب اطلاعات بیشتر: کوه سبلان، جاذبه مقدس در ایران

روح پشت ورزش پهلوانی

پهلوان در زبان فارسی به معنای «قهرمان» است و همانطور که قبلاً فهمیده اید پهلوانی به قهرمانی اطلاق می شود. اما نوع قهرمانی که نه تنها مربوط به آمادگی جسمانی و قدرت ورزشکاران بود، بلکه تواضع، ادب، مردانگی و سخاوت آنان نیز بود. چنانکه حیا و بردباری به عنوان ویژگی غالب مردان و قهرمانان واقعی بسیار مورد توجه قرار می گرفت.

آنها نه تنها روی آمادگی جسمانی خود کار می کردند، بلکه برای بهبود روحیه خود و متواضع تر، تسلیم تر و سخاوتمندانه تر تلاش می کردند. هدف این بود که به بت‌هایشان که قهرمانان و جنگجویان اسطوره‌ای بودند نزدیک‌تر شوند و در تمام شرایط ممکن بیشتر شبیه آنها باشند. پس «قهرمانی» هم یک ویژگی درونی و هم ظاهری بود و ورزش پهلوانی در واقع ورزش متعلق به قهرمانان واقعی بود که همه ویژگی های یک قهرمان واقعی را داشت.

زورخانه از دو بخش مجزای «زور» و «خانه» تشکیل شده است. اگر معانی آنها را بدانید، به منطق نام این ورزش پی خواهید برد. “زور” به معنی “قدرت” و “خانه” به معنای “خانه یا مکانی است که در آن کاری انجام می شود”، بنابراین اگر آنها را جمع کنید این چیزی است که می توانید تفسیر کنید: مکانی که مردان واقعاً می توانند قدرت خود را با یا حتی بدون آن افزایش دهند. تجهیزات.

طبق برخی شواهد تاریخی، ورزش پهلوانی (یا باستانی) از جایی در آذربایجان ایران و توسط شخصی به نام پوریای ولی، مردی آذری الاصل برخاسته است. اما همانطور که در داستان‌های اسطوره‌ای کهن ایرانیان از رفتار و سرشت مردان ایرانی نقل شده است، این ورزش احتمالاً می‌تواند ریشه‌های عمیق‌تری در تاریخ داشته باشد. به همین دلیل است که ورزش پهلوانی به این نام نیز معروف است: ورزش باستانی. ورزشکارانی که این ورزش باستانی را انجام می دادند به دلیل تشکر از قدرت بدنی و شجاعت خود مورد احترام جامعه بودند.

ورزش پهلوانی در طول تاریخ و حتی پس از اسلام نیز اهمیت خود را حفظ کرد و اخلاق باستانی برادری و تواضع را همچنان که همیشه حفظ کرده است و امام علی (ع) به عنوان بت آنها در مرکز توجه قرار داشت. غلامرضا تختی ملقب به «جهان پهلوان» (قهرمان جهان) کشتی گیر ایرانی بود که مورد احترام زیادی قرار گرفت و حتی پس از مرگش همچنان به عنوان «نماد قهرمانی» در فرهنگ ورزش ایران یاد می شود.

همانطور که در دایره المعارف بروکهاوس آمده است، حدود ۱۲۰۰ سال پیش، زمانی که ایران در وضعیت نسبتاً آرامی قرار داشت، سربازان و رزمندگان ایرانی به کار روی آمادگی جسمانی خود ادامه می دادند. آنها می گویند که تجهیزات آنها بسیار شبیه به تجهیزات جنگی مانند گرز، کمان، سپر بود. رزمندگان از آنها و هر چیز سنگینی برای بهبود قدرت وارثان برای سلامتی خود و نبردهای احتمالی آینده استفاده کردند.

لباس و آیین زورخانه

مهمترین و بارزترین ویژگی این ورزش، تشریفات منحصر به فرد آن است. آیین زورخانه با نوعی موسیقی خاص و ساز بسیار خاصی به نام ضرب همراه است. این موسیقی به ضرب زورخانه نیز معروف است که به لباس مخصوص زورخانه و ورزش پهلوانی اشاره دارد.

این آیین به این صورت پیش می‌رود: به دنبال هر ضربی که ورزشکاران «ضرب» به شکل دایره‌ای ایستاده‌اند، حرکات خاصی را به‌دنبال کلمه‌ی شخصی به نام «مرشد» که در فارسی به معنای «استاد» است، انجام دهید. مرشد با هر یک از آن ضرب‌ها با ذکر شخصیت‌های خوب در قالب شعر، داستان‌های کهن یا اسطوره‌ای مانند شاهنامه فردوسی، مردان را به یاد می‌آورد. با هدایت فردی که در مرکز دایره ایستاده است، «میاندار» (میان: وسط دار: نگهدار)، هر حرکت یا بدون تجهیزات یا با تجهیزات انجام می شود. این تجهیزات عبارتند از: میل (میله فولادی)، کباده، سنگ (سنگ) و تخته شنا (تخته پوش).

میل با ماس که در دوران باستان مورد استفاده قرار می گرفت، ارتباط دارد. کباده چیزی شبیه به کمان است که با کمان های اصلی که در گذشته استفاده می شد جایگزین شده است. سنگ در زبان فارسی مخفف سنگ است و دو قطعه سنگی نعل اسبی است که شبیه سپر سربازان است. این سنگ های ۱۰۰*۷۰*۵ سانتی متری معمولا هر کدام ۲۰ کیلوگرم وزن دارند و مجهز به دو دسته هستند. تخته‌شنا یا تخته‌آپ‌آپ اگرچه در ورزش‌های پهلوانی چهارگانه استفاده می‌شود، اما یکی از تجهیزات اصلی نیست، زیرا می‌توان آن را به‌صورت مستقل انجام داد.

او مرشد دور از آدمی است که بر ضرب بکوبد، بیت اشعار کهن و آوازهای سنتی را با ضرب بخواند. او در واقع استاد زورخانه است. مرشد در گذشته مسئولیت آموزش سربازان و ورزشکاران را بر عهده داشت. بیرون از «گود» نشسته بود و چوبی در دست داشت و به قهرمانان و کشتی گیران همکار آموزش می داد. گود نام محل تمرین زورخانه است که به صورت دایره ای شکل و به عمق حدود ۸۰ سانتی متر است.

مرشد در حال حاضر در اتاق خود بیرون از گود و نزدیک درب ورودی می نشیند و با ضرب ضربات ضرب و حلقه زنگ خود ورزشکاران را رهبری می کند. زنگ حلقه ای کاسه ای شکل از مس است که بر سر مرشد در اتاق او آویزان شده است. زنگ و ضرب از اجزای ضروری این سنت دیرینه هستند. شاید بپرسید که زنگ برای چیست؟ پاسخ شما در پاراگراف بعدی است.

وقتی صحبت از بزرگان این ورزش باستانی به میان می‌آید، در مورد شروع این آیین، اوضاع کمی متفاوت است. مرشد با ورود یک سالمند به داخل محوطه زورخانه زنگ زنگ (کلمه فارسی حلقه) را به صدا در می آورد. اما کاربرد آن تنها به آن محدود نمی شود، بلکه زنگ عنصر هماهنگ کننده زورخانه است. هر حرکت با یک حلقه تعریف می شود و با هر حلقه ورزشکاران می دانند چه کاری انجام دهند و چه زمانی از یک حرکت به حرکت دیگر تغییر مکان دهند.

احترام در این ورزش حرف اول را می زند و هیچ کاری در این ورزش بدون اجازه بزرگان و سادات انجام نمی شود.

شعار آنها «ورزش برای تربیت و پرورش جسم و روح است» و بر اساس آنچه شیعیان معتقدند زورخانه خانه دوم مسلمانان است.

حرکات و مراحل ورزش پهلوانی

ورزش زورخانه ای از حرکات متنوعی تشکیل شده است اما حرکات اصلی شامل فشار، انواع پدال زدن، حمل سنگ به وزن ۸۰ کیلو، چرخیدن، انجام بدلکاری و حرکات نمایشی است. در کنار این حرکات، کشتی یکی دیگر از تمرین‌های ورزشکاران در زورخانه‌ها است، زیرا زمین کشتی کاملاً شبیه محوطه دایره‌ای زورخانه است، با این تفاوت که کشتی در سطح زمین است. با توجه به این شباهت، محوطه تمرین زورخانه مکانی عالی برای تمرین کشتی نیز می باشد.

ورزش پهلوانی نیز همانند ورزش هایی مانند کاراته و کونگ فو از مراحل مختلفی تشکیل شده است. ۹ مرحله این ورزش الزامات خاص خود را دارد و فرد باید قابلیت های خاصی داشته باشد که با آزمایش های فراوان ثابت می شود.

ورزش زورخانه ای در ایران مدرن

اگرچه ورزش و آیین زورخانه ای اهمیت معنوی خود را از دست داده است، اما در حال حاضر ۵۰ زورخانه در تهران فعال هستند که فرصت مناسبی را برای نگاهی دقیق به این ورزش باستانی و تماشای اجرای زنده آنها در سفر بعدی خود به ایران فراهم می کند.