چه زمانی وسواس و اجبار در کودکان مشکل ساز می شود؟

طبیعی است که کودکان در برخی از مراحل رشد خود نگران یکسانی و تقارن و داشتن چیزهای کامل باشند. آنها ممکن است بر روی برخی روال های قبل از خواب پافشاری کنند، یا خرافات و آداب و رسومی مانند اجتناب از شکاف در پیاده رو ایجاد کنند. اما همانطور که در نامه سلامت روانی هاروارد در ژانویه ۲۰۱۲ توضیح دادیم، زمانی که چنین باورها یا رفتارهایی همه‌گیر می‌شوند و شروع به تداخل در مدرسه، زندگی خانگی یا فعالیت‌های تفریحی می‌کنند، مشکل ممکن است اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) باشد.

کسب اطلاعات بیشتر: تست زردی نوزاد

وسواس فکری، تصورات و تکانه های غیرمنطقی هستند که فرد آنها را غیرواقعی، مزاحم و ناخواسته احساس می کند. در کودکان، وسواس ممکن است بر نحوه چیدمان اسباب بازی ها یا سایر وسایل شخصی در اتاق بازی حاکم باشد. در نوجوانان، افکار و تکانه ها ممکن است باعث ترس از آلودگی یا نگرانی بیش از حد نسبت به مناسک مذهبی، مانند دعای مداوم شود. برای تسکین اضطراب ناشی از این وسواس‌ها، یک جوان ممکن است قبل از پوشیدن پیراهن، ده‌ها بار دست به تشریفات اجباری مانند بستن دکمه‌ها و باز کردن دکمه‌های آن بزند.

علائم ممکن است در سن سه سالگی ظاهر شوند. حتی کودکان خردسال اغلب می‌دانند که وسواس‌هایشان بی‌معناست، اما ممکن است در متوقف کردن خود درمانده باشند.

درمان OCD

دو نوع درمان اصلی برای کمک به جوانان برای مدیریت بهتر OCD استفاده می شود: نوعی از گفتار درمانی که به عنوان درمان شناختی رفتاری شناخته می شود و دارو. رویکرد ایده آل این است که قبل از روی آوردن به دارو، درمان شناختی رفتاری را امتحان کنید.

یک نسخه از درمان شناختی رفتاری، به نام مواجهه و پیشگیری از پاسخ، اغلب برای کمک به افراد در هر سنی با OCD استفاده می شود. در طول درمان، یک پزشک به تدریج فرد را – چه از نظر جسمی یا ذهنی (از طریق تخیل) – در معرض چیزها، مکان ها و شرایطی قرار می دهد که وسواس های او را تحریک می کند. اگر همه چیز خوب پیش برود، فرد یاد می گیرد که اضطراب را تحمل کند و این باعث می شود که رفتارهای اجباری غیر ضروری باشد.

رفتار درمانی به جلسات هفتگی به مدت چندین ماه نیاز دارد. تکالیف روزانه نیز مهم است، زیرا شرایطی که وسواس‌ها و تشریفات را برمی‌انگیزد برای هر فرد متفاوت است و همیشه نمی‌توان آن را به راحتی در مطب یک درمانگر بازتولید کرد.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت) داروهایی هستند که اغلب در جوانان مبتلا به OCD استفاده می شوند. آنها دو ماه یا بیشتر طول می کشند تا بر علائم OCD تأثیر بگذارند – مدت زمانی طولانی تر از زمانی که معمولاً برای تسکین افسردگی طول می کشد. افراد جوان ممکن است نیاز به مصرف SSRI برای حداقل یک سال و گاهی اوقات به طور نامحدود داشته باشند. هنگامی که این دارو تنها درمان است، جوانان معمولاً در صورت قطع مصرف آن در چند ماه بعد دوباره عود می کنند.

تحقیقات آینده ممکن است راه را برای گزینه های دارویی بهتر یا روان درمانی کوتاه مدت موثر نشان دهد. تا آن زمان، شواهد نشان می دهد که تسکین برای جوانان مبتلا به OCD به افزایش دسترسی آنها به درمانگران شناختی-رفتاری با تجربه بستگی دارد.