باغ سنگی جمشیدیه

تهران شهر تنوعات است. ظاهر متفاوتی دارد. شما می توانید چهره خشن یک شهر مدرن را در کنار جاذبه های طبیعی اطراف آن بیابید، آسمان خراش های چشمگیر را در کنار بناهای تاریخی ببینید یا از گذراندن وقت در باغ ها و پارک های بزرگ در دل بافت های شهری پوشیده از سیمان لذت ببرید. در شمالی‌ترین نقطه تهران، در دامنه‌های رشته‌کوه البرز، پارکی افسانه‌ای به نام باغ سنگی یا جمشیدیه وجود دارد که داستانی بزرگ در پس آن قرار دارد.

کسب اطلاعات بیشتر: آسیاب های بادی چرخان نشتیفان به قدمت هزار سال

از یک باغ خصوصی تا یک پارک عمومی

جمشیدیه زمانی باغ شخصی یکی از اعیان قاجار به نام جمشید دالو بوده است. او این باغ های نزدیک به ۷۰۰۰۰ متر مربع را به آخرین ملکه ایران، فرح پهلوی هدیه کرد. جمشیدیه که ابتدا قرار بود خانه سالمندان باشد، در سال ۱۳۵۶ به پارک عمومی تبدیل شد. هجده سال بعد، در سال ۱۹۹۵، با اضافه شدن باغی در مجاورت به نام شاعر بزرگ ایرانی، فردوسی، جمشیدیه به ۲۳۰۰۰۰ متر مربع گسترش یافت و به باغ اصلی تبدیل شد. جاذبه های تهران در دامنه کوه.

فرار از سختی زندگی

پارک جمشیدیه به عنوان بخشی از محله سرسبز نیاوران پر از درختان کهنسال و بلند است. هوای مطبوع کوهستانی و زیبایی چشمگیر آن به همین دلیل است. وجود درختان تنومند در داخل پارک، مسیرهای سنگفرش پارک را به یکی از دیدنی ترین نقاط تهران به ویژه در فصل پاییز تبدیل کرده است.

از پارک جمشیدیه با کمی پیاده روی در مسیرهای پیاده روی می توانید از قلب شهر به سمت دامنه های فوق العاده کلکچال بروید. در واقع، برای بسیاری از کوهنوردان، جمشیدیه نقطه شروع ترجیحی برای کوهنوردی چالش برانگیز است.

طراحی با احترام فراوان به طبیعت

باغ سنگی جمشیدیه

کامران دیبا، معمار مشهور مدرنیست، این پارک عمومی زیبا را طراحی کرده است. او چهره صخره‌ای طبیعی دامنه‌ها را حفظ کرد و آن را با عناصر طبیعی، آب، سنگ‌ها و گیاهان ترکیب کرد تا مکانی بی‌نظیر برای تفریح و آرامش ایجاد کند.

با توجه به توپوگرافی زمین در طراحی این باغ، سعی شد از تجاوز به شکل طبیعی زمین و درختان باغ کاسته شود. با نگاهی محترمانه به طبیعت، از مصالح بومی و سنگ در طراحی قسمت های مختلف و کف سازی سنگفرش های جمشیدیه استفاده شده است. سنگ های مورد نیاز از معدن مجاور آورده شده و یا با کنده کاری صخره ها و تخریب ارتفاعات خطرناک محل تهیه شده است.

در ادامه نگاه محترمانه دیبا به طبیعت، غلامرضا پاسبان حضرت، دیگر معمار سرشناس ایرانی، با طراحی پارک فردوسی تازه اضافه شده، مراحل ساخت این پارک را به پایان رساند. پاسبان حضرت به صدای باغ گوش داد و از طراحی طبیعی آن پیروی کرد تا کمترین آسیب را به باغ وارد کند.

تفسیری مدرن از باغ ایرانی

فرقی نمی کند کدام یک از چهار ورودی پارک را انتخاب کنید، از همان ابتدا چهره کمیاب پارک و آرامش آن شما را مجذوب خود می کند. درختان بلند در دو طرف معابر سنگفرش شده، منظره ای رویایی از مسیری دیدنی را به شما ارائه می دهند که شما را به دنیایی خیالی می برد.

در گوشه و کنار جمشیدیه مانند کشتی شادی آور آب جاری است. تغییر شکل آن به شکل آبشارها، فواره ها و حوض ها، حال و هوای با طراوت و آرام پارک را بزرگتر می کند و به نوعی تصویر باغ های ایرانی را به ذهن متبادر می کند. نیمکت هایی در نزدیکی آبشار و دریاچه بزرگ مرکزی وجود دارد که به شما این امکان را می دهد تا ساعت ها به آب روح نواز خیره شوید و از منظره رقصان ماهی ها و اردک های سرگردان در آب لذت ببرید.

رستوران‌های متعدد، چای‌خانه‌های سنتی و مسیرهای پیاده‌روی از قسمت پایینی پارک تا بالای کوه وجود دارد. یک آمفی تئاتر روباز با طراحی کلاسیک نیز در این پارک وجود دارد.

در ایام خاص سال به ویژه در ایام نوروز یا تابستان نمایشگاه های متعددی در جمشیدیه برگزار می شود. با این نمایشگاه ها این شانس را دارید که با تنوع شگفت انگیز اقوام ایرانی، فرهنگ های منحصر به فرد آنها و البته صنایع دستی ظریف رنگارنگ آنها آشنا شوید.

جمشیدیه زیستگاه گونه های مختلف است

گونه های مختلف گیاهان شهروندان این پارک بالا شهر هستند. سنجد، چنار، سرو، بلوط، افرا و درختان میوه مانند بادام، سیب، زردآلو و گلابی از جمله این درختان خاص هستند. بیش از ۶۰ گونه پرنده در این پارک شناسایی شده است. پس پرنده نگری می تواند یکی دیگر از سرگرمی های جذاب جمشیدیه باشد.

موزه ای روباز از مجسمه های سنگی

از همان ابتدای ورود به پارک، مجسمه های جالب توجه شما را جلب می کند. تقریبا تمام این آثار شگفت انگیز توسط مجسمه ساز معروف ناصر هوشمند وزیری ساخته شده است. او یکی از اولین هنرمندانی است که هنر کلاسیک مجسمه سازی روی سنگ را به صورت آکادمیک در ایران دنبال کرد. وزیری با الهام از شاهنامه، حماسه بزرگ ایرانی و دیگر اسطوره های باستانی ایران، مجسمه های مسحورکننده ای از سنگ خلق کرد.